Jednym z najsłynniejszych hiszpańskich malarzy jest Pablo Picasso. Pablo Picasso urodził się w Maladze na południu Hiszpanii w roku 1881. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Barcelonie, jednak od 1900 roku coraz więcej czasu spędzał w Paryżu, w którym w końcu w roku 1904 osiadł na stałe. Podczas pobytu w Paryżu stał się artystą dojrzałym, a ten okres jego twórczości nazywany jest „okresem błękitnym”. Kolejny etap w twórczości Pabla Picasso to „okres różowy”. Niebieskie tonacje jego obrazów zastąpione zostały kolorem różowym. Na obrazach P. Picasso z tego okresu królują postacie tancerek, akrobatów i arlekinów. Okres „różowy” w twórczości artysty zakończył się uznaniem wśród krytyków i zwykłych miłośników sztuki. Picasso rozpoczął poszukiwanie nowych środków wyrazu dla swoich dzieł. Natchnieniem stała się dla niego twórczość Paula Cezanne’a oraz dzieła afrykańskich rzeźbiarzy. Najlepszym przykładem połączenia tych dwóch światów jest dzieło „Panny z Avignon”. Obraz ten został nazwany przez krytyków najważniejszym dziełem wczesnego okresu w twórczości Pabla Picasso. W dziele tym Picasso poprzez namalowanie schematycznych ludzkich postaci zerwał z panującym w tym okresie w malarstwie realizmem, a podłożył podwaliny pod kierunek, który nazwano kubizmem. Z kubizmem Pablo Picasso zerwał około roku 1917.
Słynny hiszpański malarz
