Hiszpania jest jednym z najbardziej nastawionych państw na społeczeństwo. Ogromną rolę odgrywa tutaj polityka socjalna oraz oświata. Władze krajowe dbają o interesy swoich obywateli. Przejawia się to szczególnie w sposobie konstrukcji oświaty. Wiadomo, że nauka jest obowiązkowa jedynie dla dzieci od szóstego do czternastego roku życia. Rodzice tych dzieci nie muszą ponosić kosztów ich edukacji, zatem nawet najtrudniejsze warunki życia nie mogą być wymówką na próbę zaniedbania edukacji nieletnich. Późniejsza edukacja jest już nie obowiązkowa. Uczy się wyłącznie młodzież, która ma ku temu predyspozycje i warunki finansowe. Reszta młodzieży kierowana jest już ku stanowiskom pracy, by poruszać gospodarkę krajową. Nauka w szkole podstawowej trwa lat pięć, natomiast w szkole średniej siedem. Cykl szkoły średniej przypomina nieco edukację polską, ponieważ dzieli się ona na dwa cykle. Pierwszy z nich, trwający cztery lata, związany jest z powtórzeniem treści ze szkoły podstawowej. Stanowi on odpowiednik polskiego gimnazjum. Drugi cykl, trzyletni stanowi natomiast odpowiednik polskiego liceum i także kończy się egzaminem dojrzałości, który stanowi bilet wstępu na studia. Osoby, które nie zdecydują się na dalszą edukację i pójdą do pracy mogą liczyć na opiekę zdrowotną i socjalną. Władze Hiszpanii pokrywają leczenie szpitalne oraz koszty lekarstw. Koszty wizyt lekarskich są płatne, chociaż podlegają częściowej refundacji ze strony skarbu państwa. Wiadomo także, że władze są wyjątkowo konsekwentne w pilnowaniu, by każdy z pracujących obywateli był ubezpieczony- składki są zatem obowiązkowe. W razie wypadku, każdy będzie miał zatem możliwość uzyskania pomocy.
Polityka społeczna w Hiszpanii
